Kuikens, puppy’s en een regenboog

Tien opmerkelijke foto's uit januari 2025

In de regelmatig verschijnende rubriek ‘Foto’s van een maand’ (knipoog naar Heemvriend!) zie je foto’s genomen in een van de twaalf, met een ei­gen naam on­der­schei­den pe­ri­o­den, waar­in een jaar ver­deeld wordt, a.k.a. maanden (shout-out naar Marten Mantels insta, die deze perioden altijd fraai weet te omschrijven).

(Aanvankelijk was deze post alleen voor betalende abonnee’s, om voor hen iets extra’s te doen, maar sinds april is deze rubriek voor iedereen toegankelijk. Meer foto’s en video’s kun je bekijken op onze instagrampagina Casa Lapa.)

De cirkelboog met alle kleuren van het spectrum was een trouwe vriend deze winter. Links zie je ons huis. (Uiterst links het schuurtje met brandhout.) Het ronde raamkozijn is er door de steenhouwer Abraham ingezet. Het dak in het midden is van de buren, die er al decennia niet meer wonen en het huis en erf ook niet onderhouden. Rechts onze compostbak (de blauwe planken hingen eerder als schrootjesplafond in ons huis) en daarnaast een andere ruïne, die door bramenstruiken is gekoloniseerd.

De twee pups van Luka in een van de stallen. Inmiddels zijn ze beide geadopteerd door twee veehouders hier uit de omgeving. Spaanse mastins zijn in trek in Noord-Spanje, omdat het goede waakhonden zijn om vee te beschermen tegen wolven. Daarover stond laatst een mooi artikel in de Volkskrant, dat je hier kunt lezen.

Begin januari kropen er negen kuikens uit hun ei. Ze zijn allemaal nog in leven, omdat we met kippengaas een kooi om hun nest heen hebben gebouwd. In het verleden werd 90 procent van de kuikens opgegeten, vermoedelijk door onze eigen honden. Het zijn kippen van een ras dat klein van stuk is, de eitjes idem dito. De kippen die we bij het tuincentrum hebben gekocht, zijn gefokt om grote eieren te leggen, maar planten zich nauwelijks voort. Deze kleinere kippen hebben we via de lokale versie van Marktplaats in een naburig dorp gekocht bij een hobbyfokker.

Mijn geliefde Cris neemt een pauze tijdens het grasmaaien in de moestuin. De Oost-Indische kers is de winter goed doorgekomen – nachtvorst heb je hier nauwelijks. Galicische kool (berza) is ook een gewas dat het hier goed doet. Die voeren we aan de kippen en de varkens en af en toe eten we ’m zelf, in de soep of in de stamppot.

Luka pauzeert halverwege een boswandeling onder grote stenen, die hier niet dun gezaaid zijn. Ik denk dat ze aan het einde van een ijstijd door een smeltende gletsjer zijn meegevoerd. Ik heb dit met de pompbediende van het tankstation besproken. Zijn theorie is dat er een vulkaanuitbarsting is geweest die de keien hierheen heeft geblazen. Bij Vroege vogels hoorde ik over het boek Turning to Stone, een titel die nogal clichématig is vertaald als Het verborgen leven van stenen. Dat wil ik graag lezen, hopelijk dat ik daarna meer kan zeggen en schrijven over deze steenblokken.

Paddestoelen die groeien aan een tak. De hand van Cris eronder. Het zijn ingenieuze vruchten: ze vormen ogenschijnlijk een beker waaruit ze zelf kunnen drinken en door de tak nat te houden, is die ook makkelijker te verorberen. Paddestoelen zijn nog een onderwerp waarover ik graag meer zou willen weten. Merlin Sheldrakes boek Entangled Life, waarom heb ik dat nog steeds niet gelezen?

De dagen gaan snel voorbij ’s winters. Als je op een oude boerderij woont, heb je altijd werk, en in combinatie met het verbouwen van het huis en het verkopen van vele uren aan betalende klanten in Nederland, komt er van lezen niet altijd veel terecht. Deze foto nam ik toen ik het kippenhok net had dichtgedaan op 13 januari om 19:25 uur.

Nora in het bos, tussen verdorde varens en met mos bedekte laurierbomen, die hier inheems zijn. De laurierbladeren gebruiken wij in de keuken en de paarden eten ze ook graag. Op de achtergrond zie je de stammen van eucalyptussen, die uitheems en invasief zijn, en in deze regio het meeste land bedekken, voor de houtkap. Nora is inmiddels weer helemaal bekomen van de moeizame bevalling afgelopen najaar.

Pepa en Pepe aan het schranzen. Iedereen nog bedankt voor het doneren van een kleinigheidje waarmee we ze wat lekkers hebben kunnen geven. Pompoenen, wortels en kolen hebben we voor ze gekocht. Hier eten ze etensresten uit de keuken. Pepa heeft inmiddels zeven biggen gehad, waarover later meer hier op het blog.

En dan als laatste de heer des huizes zelf. Je ziet dat mode hier ook hoog in het vaandel staat. Klompen blijken bijzonder praktisch op een boerderij met veel natte, zompige grond rondom. En wol is onmisbaar in de winter, in een slecht geïsoleerd huis met primitieve houtkachels. Mijn lieve moeder heeft dit prachtige vest voor mij gebreid van restjes wol die bij haar zus op zolder lagen.

Bedankt lieve, lieve ‘volgers’ (vrienden!) voor jullie steun voor dit blog en ons project. Het volgende stuk is alweer in de maak, en heeft meer weg van een ‘bespiegeling’: een wollige tekst met veel verwijzingen en gemijmer. Is er een onderwerp waarover je graag (meer) zou willen lezen? Laat het me dan weten in een reactie.